Esther

"Nieuwe stap vooruit dankzij orthese"

Victoire is trots op haar kleine meid, ook al is ze tien en leert ze nu pas stappen. De weg die ze heeft afgelegd was al lang en moeilijk. Maar moeder en dochter hielden samen vol. Het dagcentrum in Ruhango van zuster Theonile speelde daarin een belangrijke rol.

​​

Zorgen en angsten

Moeder Victoire: “Toen Esther geboren werd, was het al snel duidelijk dat er iets niet helemaal klopte. Ze was veel minder beweeglijk dan haar leeftijdsgenoten. Toen Esther één jaar was, vertelden ze mij dat ze een beperking had. Dit kwam hard binnen. Ik had veel vragen, zorgen en angsten. De vader van Esther liet me in de steek. Ik voelde me eenzaam en kreeg geen steun. Tot ik zuster Theonille en haar dagcentrum in Ruhango leerde kennen. Ze gaf me moed en de andere ouders in het centrum maakten me duidelijk dat ik er niet alleen voor stond. Voor het eerst hoorde ik dat er hoop was dat Esther zou kunnen leren stappen."

​

Eerste stappen

"Ik bracht haar meerdere keren per week naar het dagcentrum. Daar kreeg ze kinesitherapie om haar spieren sterker te maken. In het begin kon Esther zelfs nog niet rechtop zitten. Maar dankzij de oefeningen leerde ze eerste kruipen, dan rechtstaan en uiteindelijk stappen aan de hand. Vorige week zette ze al een paar stappen zonder hulp.”

​​

Orthese

"In het HVP Gatagara merkten ze dat Esther eigenlijk een orthese nodig heeft. Dit is een ondersteuning die ze rond haar onderbenen doet en ervoor zorgt dat haar voeten recht komen te staan bij het stappen. In het orthopedisch atelier werd voor haar een orthese op maat gemaakt. Nu staat ze veel steviger. Als ze hard blijft oefenen, zal het stappen ongetwijfeld steeds vlotter gaan. Dit had ik echt nooit verwacht. Vroeger leek dit een volkomen onhaalbare droom."

​​

Thuis

"Nu kunnen we verder dromen. Ik hoop dat we ook Esther haar spraak kunnen verbeteren en dat ze dan naar school kan gaan. Het liefst dicht bij ons dorp. Nu draag ik Esther nog naar het dagcentrum. Maar Esther groeit en wordt zwaarder. Dit hou ik niet lang meer vol. Het zou dus goed zijn mocht Esther dicht bij huis naar school kunnen en we thuis kunnen blijven oefenen op het stappen. Want daar hoort Esther: in ons eigen dorp, in ons eigen huis. Samen met de maatschappelijk assistent van Ruhango bekijken we wie er in ons dorp mij en Esther kan helpen om deze droom waar te maken.”